Sahne ışıkları üzerine düştüğünde, farklı hisleri aynı anda yaşadığımız bir an başlıyor. Notaların etkisi, yaşanmış anıları ifade eden kelimelerle buluştuğunda benzersiz bir ambiyansı ortaya çıkarıyor. Berkay, müzikle örülü peleriniyle uzun yıllardır yüksek uçuşta devam ediyor.

 RÖPORTAJ SALİH DEVRİM

Yoğun bir tempoda olduğunu biliyoruz ama yine de içinde bulunduğun dönemi senden de duymak isteriz. Nasıl hissediyorsun, neler yapıyorsun şu sıralar?

İçinde bulunduğumuz dönemi müzikal açıdan değerlendirecek olursak pek iyi şeylerin üretildiğini düşünmüyorum. Bence yapay zekayla birlikte müzik yapan, şarkı söyleyen insanların işleri kolaylaştı. Gerçekten üretim yapan insanların duygularının, ruhlarının ve emeklerinin hiçe sayıldığını düşünüyorum. Şu an birçok insan beat satın alıp yanlış akorlarla melodiler söyleyip bir şey üretmeye çalışıyorlar. Tabii ki bunu herkes için söylemiyorum, az da olsa işini layığı ile yapan birçok kişi de var. Sadece müzikal açıdan eskisi gibi iyi müzisyenlerin yetiştiğini düşünmüyorum, zaten her şey gözümüzün önünde gerçekleşiyor ve görüyoruz. Toplumsal olarak değerlendirirsek de herkesin kırgınlıkları ve hayat zorlukları içinde olduğu bir dönemdeyiz şu an. En başta kendi ülkem olmak üzere herkes için birçok şeyin iyileşmesini ve düzene girmesini temenni ediyorum. Genelde insanlarda bir mutsuzluk ve umutsuzluk hakim olduğunu görüyorum ama mutluluk ve umut her zaman bize gerekli olan iki duygu.  Her şeyin iyi olacağına çok eminim ve umutluyum.  Konserlerime ve üretmeye devam ediyorum. Şu anda yeni bir albüm üzerinde çalışıyorum ve yazın iki single daha çıkacak. Kızlarımla vakit geçiriyorum, son altı ay içinde birlikte güzel tatiller yaptık. Onların her anına tanık olmak benim için muhteşem bir his.

Çoğu zaman duygularımıza tercüman olsun diye şarkılara sığınıyoruz. Sen nasıl bir liman yaratıyorsun insanlara ya da sen nasıl bir limana sığınıyorsun, nelerle kendini besliyorsun?

Aslında benim sığındığım liman sanırım herkese sığındığı liman ile aynı. İnsanlar hep ailesine ve sevdiklerine sığınır, ben de aynı şekilde onlara sığınıyorum. Onlarla dertleşiyorum, onların acılarını dinliyorum, kendi acılarımı ve dertlerimi anlatıyorum. Olabildiğince paylaşmaya çalışıyorum.  Zaten hayat da paylaştığında güzel değil midir? Neye sahip olursan ol, yapayalnız olduğun sürece sahip olduğun şeylerin bir önemi, bir değeri yok. Bu yüzden benim limanım ailem ve arkadaşlarım.  Bu beni manevi olarak besliyor ve onların yanında olma hissi bana ayrı bir güç veriyor.

Çoğu sanatçı artık albüm çıkarmak yerine yılda 1 şarkı çıkararak seneyi kapatıyor. Yine başka bir konu; eskiden 3-4 dakikalık şarkılar şimdi 2 dakikaya düştü. Bu konuda ne düşünüyorsun?

Aslına bakarsanız single çıkartmak ticari açıdan daha mantıklı şu an çünkü dinleyiciler eskisi gibi bir albümü bir yıl boyunca dinlemiyor. Çok kısa sürede albümler tüketilebiliyor ve maliyeti de çok fazla oluyor. Yeni işler yapan arkadaşlarımızın birçoğu albüm yapmanın çok maliyetli olduğunun farkında oldukları için tekli şarkılar sunuyorlar. Günümüze uyum sağlayabilmek adına biz de yılda 3 veya 4 single veriyoruz. Fakat bana alışmış kitlemin benden albüm beklentisi de oluyor, bu yüzden iki yılda bir albüm mutlaka yapıyorum. Yeni nesil daha hızlı tükettiği için albüm fikri o kadar cazip görünmüyor ve yapamıyorlar.

Denenmemişi denemek isteyen bir nesil geliyor. Çoğunun hedefi dünyaya açılmak. Hepimiz destekliyoruz tabii ama gerçekçi bir perspektiften baktığında neden şimdiye kadar bir dünya starı çıkaramadık sence?

Dünya starlarının yetiştirilme tarzlarına baktığımızda çok küçük yaşlarda sanatın her dalıyla ilgilendiklerini görebiliyoruz. Dans ediyorlar, enstrüman çalıyorlar, sahne tecrübesi ediniyorlar, işin teorik ve pratik kısmını öğreniyorlar, ses eğitimi alıyorlar. Dikkat ederseniz hepsi yirmili yaşlarında dünya starı olmuş oluyorlar. O kadar birikimli oluyorlar ki genelde çıkış yaptıklarında insanların çoğu onları beğeniyor. Örneğin Britney Spears ve Justin Timberlake ikilisinin küçük yaşta sahne paylaşmışlığı var. Bir şeyler öğrenmeye, hazırlanmaya genç yaşta başlamaları da bir şans ve dünya starı olmalarında bir etken. Mesela bizim Harbiye konserlerimizde sabaha karşı beş civarı sahne bize teslim ediliyor, yaklaşık 12 saat içinde konserlere hazırlanmaya çalışıyoruz. Aslında iki gün önceden bize zaman ve alan verilse belki biz de çok daha iyi bir sahne sunabiliriz. Biz en kısa zamanda en iyi şeyleri yapmaya çalışıyoruz, dünya starları ise belki de beş gün öncesinden hazırlıklarına başlıyor. Dünya starları için oluşturulan alan bizim ülkemizde pek oluşturulamıyor.

Sektörde sanatçıların birbirine karşı bir desteği varmış gibi görünse de bazen o desteklerin sonrasında hayal kırıklığı yaşanıyor. Seni iki yüzlü davranışlarıyla yanıltanlar oluyor mu?

Sektörden çok fazla tanıdığım arkadaşım var ama anı paylaştığım çok az arkadaşım var. Ben de birkaç kere benzer şeyler tecrübe ettim fakat uzun süredir bu tarz şeylerle karşı karşıya kalmıyorum. Artık kendime ait duvarlarım var ve o duvarların içinde çok sevdiğim arkadaşlarım var; hem sektörden hem sektör dışından. Her konuda daha temkinliyim. Herkesin kalbi kırılıyor, herkesin canı sıkılıyor, insan kırıldığı yerden belki birkaç kez daha kırılıyor. Sadece alışkın olduğun için ve beklediğin için bu duruma daha hazırlıklı oluyorsun. O yüzden benim kendi duvarlarım, kendime ait bir dünyam var ve içindeki insanlar ile çok mutluyum.